Het Credo |
Het Credo is de officiële en plechtige geloofsbelijdenis
waarin de kernpunten van het christelijk geloof verwoord zijn.
- Korte Tekst - Lange Tekst - Toelichting - Geschiedenis -
waarin de kernpunten van het christelijk geloof verwoord zijn.
- Korte Tekst - Lange Tekst - Toelichting - Geschiedenis -
- KORTE TEKST -
|
Home > Geloven > Credo - naar boven
Inleiding
De Geloofsbelijdenis (Lat.: Credo) verwoordt de belangrijkste geloofspunten, niet alleen van de Katholieke Kerk, maar van bijna het gehele Christendom. De (kleine?) Oosterse Orthodoxe Kerken kennen deze geloofsbelijdenis echter niet.
Versies
Er zijn twee versies van het Credo: een korte en een lange. De korte tekst wordt de Apostolische Geloofsbelijdenis (Lat.: Symbolum Apostolorum) genoemd, de langere tekst de Geloofsbelijdenis van Nicea.
- Ondanks de naam, is de Apostolische Geloofsbelijdenis niet rechtstreeks afkomstig van de apostelen. Waarschijnlijk is de tekst in de loop van de eerste eeuwen na Christus ontstaan. Deze Geloofsbelijdenis heeft een liturgische achtergrond en is, anders van bijv. de Geloofsbelijdenis van Nicea, niet geformuleerd als reactie op een dwaling in de leer.
Bij het "Incarnatus est" wordt geknield tijdens de viering van de feesten van Maria Onbevlekt Ontvangen en Kerstmis.
- Eén van de vroegste vormen van het latere Credo is te vinden bij Irenaeus (overl. ca. 200). De term Apostolische Geloofsbelijdenis komt (in het Latijn) voor het eerst voor in een schrijven van het Concilie van Milaan aan paus Siricius in het jaar 390.
Legende
- Volgens de legende schreven de 12 apostelen, na op Pinksteren door de Heilige Geest geïnspireerd te zijn, elk telkens één van de twaalf artikelen van de Geloofsbelijdenis op.
- Op grond van deze legende zijn de twaalf apostelen vaak afgebeeld of vormgegeven met elk het bij hem behorende artikel van de Geloofsbelijdenis.
- LANGE TEKST -
|
- TOELICHTING -
Inleiding
De Geloofsbelijdenis (Lat.: Credo) verwoordt de belangrijkste geloofspunten, niet alleen van de Katholieke Kerk, maar van bijna het gehele Christendom. De (kleine?) Oosterse Orthodoxe Kerken kennen deze geloofsbelijdenis echter niet.
Versies
Er zijn twee versies van het Credo: een korte en een lange. De korte tekst wordt de Apostolische Geloofsbelijdenis (Lat.: Symbolum Apostolorum) genoemd, de langere tekst de Geloofsbelijdenis van Nicea.
- Ondanks de naam, is de Apostolische Geloofsbelijdenis niet rechtstreeks afkomstig van de apostelen. Waarschijnlijk is de tekst in de loop van de eerste eeuwen na Christus ontstaan. Deze Geloofsbelijdenis heeft een liturgische achtergrond en is, anders van bijv. de Geloofsbelijdenis van Nicea, niet geformuleerd als reactie op een dwaling in de leer.
Bij het "Incarnatus est" wordt geknield tijdens de viering van de feesten van Maria Onbevlekt Ontvangen en Kerstmis.
- GESCHIEDENIS van het CREDO -
- Eén van de vroegste vormen van het latere Credo is te vinden bij Irenaeus (overl. ca. 200). De term Apostolische Geloofsbelijdenis komt (in het Latijn) voor het eerst voor in een schrijven van het Concilie van Milaan aan paus Siricius in het jaar 390.
Legende
- Volgens de legende schreven de 12 apostelen, na op Pinksteren door de Heilige Geest geïnspireerd te zijn, elk telkens één van de twaalf artikelen van de Geloofsbelijdenis op.
- Op grond van deze legende zijn de twaalf apostelen vaak afgebeeld of vormgegeven met elk het bij hem behorende artikel van de Geloofsbelijdenis.
© Juni 2005